அஸ்வின் Tidel Park க்கில் நைட் ஷிப்ட்டில் வேலை செய்கிறான். சமீபத்தில்தான் Team Lead ஆக பதவி உயர்வு கிடைத்திருந்தது. இன்னும் மூன்று மாதங்களில் திருமணம் நடக்கவிருக்கிறது.
அஸ்வின் வேளச்சேரி ரயில் நிலையத்தில் நின்றுகொண்டிருந்தான். நேரம் காலை 10:45. ரயில் கிளம்புவதற்கு தயாராகிக்கொணடிருந்தது. அதுவரைக்கும் கீழேயே நின்றுகொண்டிருந்த அஸ்வின் மெதுவாக உள்ளே ஏறினான். ரயிலில் கூட்டம் அதிகமாகவே இருந்தது. உட்காரலாமா, நின்று கொண்டே போகலாமா என்று யோசித்தான். ஒரு சீட் காலியாக இருப்பதைப் பார்த்தான். காலியாக இருந்த முதல் இருக்கையில் அமர்ந்தான்.
பக்கத்தில் இருந்தவர்கள் சுந்தரத் தெலுங்கில் மாட்லாடிக்கொண்டிருந்தார்கள். அஸ்வினுக்கு வேறு இடத்துக்குப் போகலாமா என்று தோன்றியது. அடுத்த பெட்டிக்குப் போய்ப் பார்த்தான். இருக்கைகள் எல்லாம் நிறைந்திருந்தது. சரி கொஞ்ச நேரம் நின்றுகொண்டே போகலாம் என்றெண்ணி வாசல் பக்கம் வந்து நின்றான். காற்று ஏகாந்தமாய் வீசியது. நைட் ஷிப்ட் முடித்து வந்ததினால் ஆசுவாசமாய் இருந்தது. அந்த சுகத்திலிருக்கவே விரும்பினான். கொஞ்ச நேரத்தில் பெட்டியின் ஓரத்துக்கே வந்துவிட்டு மேலே கையைப் பிடித்துக்கொண்டான். கொஞ்ச நேரம் அப்படியே போய்க்கொண்டிருந்தான். திடீரென, ஒரு போலீஸ் அவனது முதுகில் கைவைத்தார். “டிரெயின்ல புட்ஃபோர்டு அடிக்கக் கூடாதுன்னு தெரியாது” என்றவாறே அவனது கையை இறுக்கிப் பிடித்தார். இவ்வாறு போவது அவனுக்குப் புதிதல்ல, பல நாள்கள் இப்படி நின்றுகொண்டு போயிருக்கிறான்.
அவன் ஒரு நிமிடம் திகைத்துப்போனான். என்ன நடக்கிறதென்றே புரியவில்லை.
“சார், சார், தெரியாம நின்னுட்டேன் சார், மன்னிச்சிக்கிடுங்க சார், ஏதோ ஞாபகமறதில நின்னுட்டேன் சார். I.T கம்பெனில ஒர்க் பண்றேன் சார். மன்னிச்சுருங்க சார்” என்றான்.
“பண்றதெல்லாம் பண்ணிட்டு நல்லவன் மாதி பேசுறியா. உன்ன பிடிக்காம விட்டா எங்க மேலதிகாரிங்க எங்களைக் கிழிச்சுருவாங்க’ என்றார் போலீஸ். தரமணி ஸ்டாப்பிலேயே அவனை இறக்கினார்.
முதல்ல உன்ட்ட இருக்கிற ஆதார் கார்டு, பான் காடு, போன் எல்லாம் கொடு” என்றார். “சார் வேண்டாம் சார், நான் டீம் லீடரா ஒர்க் பண்றேன். அசிங்கமாப் போயிரும்” என்றான்.
“இப்போ குடுக்கப்போறீயா இல்லையா” என்றார்.
அடுத்த கணமே பயந்துபோய் எல்லாவற்றையும் எடுத்துக்குடுக்க ஆரம்பித்தான். சுற்றும் முற்றும் பார்த்துக்கொண்டேயிருந்தான். தெரிந்தவர்கள் யாராவது வருகிறார்களா என்று பார்த்தான். பிறகு “”சார், 500 ரூ தாரேன்” என்றான்.
“பேசாம எங்கூட வா” என்றார்.
அஸ்வின் Tidel Park க்கில் நைட் ஷிப்ட்டில் வேலை செய்கிறான். சமீபத்தில்தான் Team Lead ஆக பதவி உயர்வு கிடைத்திருந்தது. இன்னும் மூன்று மாதங்களில் திருமணம் நடக்கவிருக்கிறது. அவனுடைய அப்பாவும் அம்மாவும் ஸ்கூலில் ஆசிரியர்களாக பணிபுரிகிறார்கள். ஒரே புள்ளை என்பதால் செல்லமாக வளர்க்கப்பட்டிருந்தான். அவனின் வருங்கால மனைவி கீதா காலை 11 மணிக்கு சந்திக்கலாம் என்று whatsappல் மெசேஜ் அனுப்பியிருந்தாள். காலை 7 மணிவரைக்கும் வேலை செய்துவிட்டு வெறும் 3 மணிநேரம் தூங்கிவிட்டுக் காலையில் அவளை சந்திக்கப்போகும்போதுதான் இந்த துர்சம்பவம் நடந்தது. அடுத்து என்ன செய்யப்போகிறோம் என்ற குழப்பத்தில் இருந்தான்.
“எங்கூட வா” என்றார் போலீஸ்.
வேளச்சேரி போகும் டிரெயினில் இருவரும் ஏறினார்கள். வேளச்சேரி வந்ததும் அங்கிருந்த ரயில்வே போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்கு இருவரும் போனார்கள்.
அங்கு ஏற்கெனவே 4 பேர் வேறுவேறு கேஸ்களில் பிடிக்கப்பட்டு உட்கார்ந்துகொண்டு இருந்தார்கள். இவனைப் பார்த்தும் எந்த உணர்ச்சியுமே இல்லாமல் உட்கார்ந்திருந்தார்கள். இவனுக்கு என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை. சேற்றுக்குள் அகப்பட்டுக்கொண்டவன்போல் தவித்தான்.
நேரம் போய்க்கொண்டே இருந்தது. கையில் 5 நிமிடம் போன் இல்லாமல் வாழ்வதுபோல கொடுமை எதுவுமில்லை என்று தோன்றியது அவனுக்கு. என்னவெல்லாமோ நினைக்கத் தொடங்கினான். நான் போலீஸ் ஸ்டேஷன்ல இருக்கிறது அப்பா அம்மாவுக்குத் தெரிஞ்சா என்ன நினைப்பாங்க, கீதாவுக்குத் தெரிஞ்சா என்ன நினைப்பா என்றுக் குமுறினான். நேரம் போய்க்கொண்டே இருந்தது. மதியம் 1:30 இருக்கும். அங்கிருந்த ஒரு போலீஸ் சொன்னார், “யார் யாருக்குப் பசிக்குதோ அவங்கள்லாம் போய் சாப்ட்டு வாங்க” என்றார்.
பக்கத்திலிருந்த ஒரு ஹோட்டலுக்கு போய் சாப்பிட்டான். அந்த 4 பேரும் அவன் எதிரிலேயே உட்கார்ந்து சாப்பிட்டார்கள். சாப்பிட்டு முடித்தவுடன் எல்லோரும் மறுபடியும் போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்குள் போனார்கள்.
அங்கிருந்த போலீஸார் ஏதேதோ பேசி சிரித்துக்கொண்டிருந்தார்கள்.
மணி 3:00 ஆனது. “எல்லாரும் கிளம்புங்க” என்றார் அந்த போலீஸ்.
எல்லோரையும் கடைசி பெட்டியில் ஏறச் சொன்னார். வண்டி பூங்கா நகருக்குச் சென்றது. அங்கிருந்து ஒரு டிரெயினைப் பிடித்து எல்லோரையும் எக்மோர் ஸ்டேஷனுக்கு கூட்டிப்போனார். அங்கு 30 பேருக்குமேல் உட்கார்ந்திருந்தார்கள். சென்னை முழுவதிலுமிருந்து வந்திருந்தார்கள். அதில் இரண்டு பேர் வட இந்தியர்கள். சிக்கிமோ, நாகாலாந்தோ. முகத்தில் எந்த உணர்ச்சியும் இல்லாமல் இருந்தார்கள்.
`இவங்களோட போய் உட்காந்துக்கங்க” என்றார் அந்த போலீஸ்காரர்.
எல்லாரும் உட்கார்ந்தார்கள்.
“ஜட்ஜ் கேள்விக்கேப்பாங்க. அதுக்கு குற்றத்தை ஒப்புக்கொள்கிறேன்னு சொல்லணும், வேற எந்த வார்த்தையும் பேசக் கூடாது” என்றார்.
எல்லாரும் தலை ஆட்டினார்கள். 4:20 வரைக்கும் அங்கேயே உட்கார்ந்திருந்தார்கள். அங்கிருந்த ஒருவன் எல்லோரையும் சகட்டுமேனிக்கு கிண்டலடித்துக்கொண்டிருந்தான். கூட இருந்தவனிடம் சொன்னான், “மச்சி நானாவது ஒன்னுக்குப்போனதுக்குப் பிடிச்சாங்க, இவன் என்ன பண்ணான் தெரியுமா எச்சித் துப்பிருக்கான், இங்கக் கூட்டிட்டு வந்துட்டாங்க” என்றான். அஸ்வின் எதையும் ரசிக்கவில்லை. இறுக்கமாகவே இருந்தான். எப்படா வீட்டுக்குப் போவோம் என்றிருந்தது அவனுக்கு. அந்த இடம், சூழ்நிலை, மனிதர்கள் எல்லாமே அவனுக்கு எரிச்சலூட்டியது.
